Sep 10, 2016
Isa sa mga pinaka-excited akong puntahan ang Kyoto. Nakita ko pa lang sa pictures yung Arashiyama Bamboo Grove at yung Fushimi Inari-taisha, sobrang na-amaze na ko. Isa din to sa mga pinaka nakakapagod na days kase sobrang init! Tapos puro lakad ang gagawin namin para makapunta kami dun sa mga shrines at temple. Tapos yung bamboo grove pa eh nasa pinaka-dulo. Feeling ko parang nag-gi-give up na si Kenneth pero hindi ako papayag kase isa to sa mga pinaka-goal ko talaga mapuntahan. May times pa na nainis ako kay Kenneth kasi hindi ba nya ma-enjoy yung mga nakikita nya. Although nakakapagod at naliligaw na kami dahil hindi namin ma-figure out kung pano pumunta sa bamboo grove kahit may mapa na kami, ok lang ako kasi ang dami pa din naming nakikita na interesting things along the way. Tulad nung Tenryu-ji temple and garden.
Tenryu-ji Temple
Tenryu-ji Temple
Known as 'Temple of the Heavenly Dragon'. Isa sa mga UNESCO World Heritage Sites sa Kyoto. Ilang beses na daw nasunog tong temple na to. Ginoogle ko, 8 times daw. Ba't kaya.
Sogenchi Garden
Sogenchi Garden
Ilang beses na nasunog yung Tenryu-ji Temple pero etong Sogenchi garden, na-retain daw yung original form simula nung ginawa nung 14th century.
Nakita ko tong mga to nung nagbabasa pa lang ako ng Japan blogs before ng trip namin. Sabi ko wala nang time puntahan yun pero yun pala madadaanan pala namin. Tapos dun yung easy way na daan para makapunta dun sa bamboo grove. Although may bayad na ¥500 each ok lang kase pagod na talaga kami tsaka gulong gulo na kami sa daan. Eh si Kenneth ang iritable. Parang ang goal lang ba nya eh mapuntahan yung mga pupuntahan namin. Hindi nya napapansin yung mga ibang bagay na nakikita namin. Kaya nainis na ko. Sabi ko, wag kase sya mag-focus lang dun sa pupuntahan namin. Na pansinin din nya yung mga ibang lugar na napupuntahan namin kahit hindi kasama sa itinerary. Tsaka hindi naman talaga maiiwasan na maligaw. Part yun ng travel. Nagiging iritable kasi sya pag naliligaw. Eh ako medyo chill lang. Oo naliligaw nga kami, pero sa Japan naman. Kung sa Japan lang din ako maliligaw eh di ok lang. 😜 Tsaka kung hindi kami naligaw eh di hindi namin to makikita:
Nakita ko tong mga to nung nagbabasa pa lang ako ng Japan blogs before ng trip namin. Sabi ko wala nang time puntahan yun pero yun pala madadaanan pala namin. Tapos dun yung easy way na daan para makapunta dun sa bamboo grove. Although may bayad na ¥500 each ok lang kase pagod na talaga kami tsaka gulong gulo na kami sa daan. Eh si Kenneth ang iritable. Parang ang goal lang ba nya eh mapuntahan yung mga pupuntahan namin. Hindi nya napapansin yung mga ibang bagay na nakikita namin. Kaya nainis na ko. Sabi ko, wag kase sya mag-focus lang dun sa pupuntahan namin. Na pansinin din nya yung mga ibang lugar na napupuntahan namin kahit hindi kasama sa itinerary. Tsaka hindi naman talaga maiiwasan na maligaw. Part yun ng travel. Nagiging iritable kasi sya pag naliligaw. Eh ako medyo chill lang. Oo naliligaw nga kami, pero sa Japan naman. Kung sa Japan lang din ako maliligaw eh di ok lang. 😜 Tsaka kung hindi kami naligaw eh di hindi namin to makikita:
Parang naglalakad lang kami nito papuntang bamboo grove tas nakita namin to. Unexpected lang. Dami mo makikita along the way. So medyo parang nag-settle down na sya dun sa sinabi ko. Medyo ok na kami ulit. Ganun naman kami simula nung first day. Away bati tapos pagtatawanan lang namin sa huli na nag-aaway kami sa directions tapos magtatalo nanaman. Pareho kasi kaming masungit. Sabi ko sa kanya,
“Wag ka kasing mataray.”
“Ikaw din naman mataray. Wag kang mataray.”
“Eh mataray nga ako.”
“Eh mataray nga din ako.”
Tapos nagtawanan na kami ulit. Kaya nasanay na kaming laging nagtatalo. Minsan kala mo seryoso na tapos pagtatawanan lang uli namin later on.
Nun ko lang nalaman na ang Arashiyama pala eh isang place. Kasi ang goal ko lang naman talaga eh makapunta sa Arashiyama Bamboo Grove. Pagdating namin ng Arashiyama, binigyan kami ng suggested itinerary at guide map nung attendant sa may train station.
“Wag ka kasing mataray.”
“Ikaw din naman mataray. Wag kang mataray.”
“Eh mataray nga ako.”
“Eh mataray nga din ako.”
Tapos nagtawanan na kami ulit. Kaya nasanay na kaming laging nagtatalo. Minsan kala mo seryoso na tapos pagtatawanan lang uli namin later on.
Nun ko lang nalaman na ang Arashiyama pala eh isang place. Kasi ang goal ko lang naman talaga eh makapunta sa Arashiyama Bamboo Grove. Pagdating namin ng Arashiyama, binigyan kami ng suggested itinerary at guide map nung attendant sa may train station.
Sobrang dami palang temples and shrines dun. Basta para syang zen place. Tapos ma-nature, andaming puno. Sobrang nasasayangan ako kasi hindi pa autumn nung punta namin. Sobrang dami kasing green tas tamang imagine na lang ako na red and orange yung leaves. Laging sumasagi sa isip ko na sobrang ganda siguro dito sa autumn. Puro green lang kasi yung nakikita namin. May nakita kong ibang puno na nagsisimula nang mag-transform yung leaves pero iba pa din pag halos lahat ng nasa paligid mo red and orange. Hays. Sana makabalik kami uli at sisiguraduhin ko na sa autumn season kami pupunta.
Togetsu-kyo Bridge
Togetsu-kyo Bridge
Dito namin natikman yung first takoyaki namin sa Japan. Yung sa Dotonbori kasi di na kami nakapag-takoyaki kasi nabusog na kami dun sa ramen. Ok naman sya. Malaki yung octopus sa loob.
Photos before reaching the bamboo grove:
And then the bamboo grove itself 😍
Arashiyama Bamboo Grove
At last! Huhu sobrang worth it. Pati si Kenneth na-amaze. Hindi kasi expressive si Kenneth kaya pag nakita kong natuwa yun, sobrang mas natutuwa din ako. Kung maganda sya sa pictures, iba pa din yung feeling na andun ka sa gitna ng bamboo forest. ❤️
At last! Huhu sobrang worth it. Pati si Kenneth na-amaze. Hindi kasi expressive si Kenneth kaya pag nakita kong natuwa yun, sobrang mas natutuwa din ako. Kung maganda sya sa pictures, iba pa din yung feeling na andun ka sa gitna ng bamboo forest. ❤️
Next naman ay yung Fushimi Inari-taisha. Interesting things muna na nakita namin papuntang Inari station.
Nonomiya Shrine
Halos dikit-dikit yung mga shrines sa part na to. Eto lang yung napuntahan namin kasi yung iba may bayad na. Nonomiya Shrine:
Halos dikit-dikit yung mga shrines sa part na to. Eto lang yung napuntahan namin kasi yung iba may bayad na. Nonomiya Shrine:
Di na namin ginawa tong wish wish kasi may bayad din yung wooden plates na susulatan mo ng wish. Picturan ko na lang wishes nila.
Medyo hindi ako natuwa kung pano ko pinuntahan yung mga shrines kasi parang ang goal ko lang is makapagpa-picture. Hindi ko masyadong inaalam yung history. Na-appreciate ko yung ganda nila tska kase bago sya sa paningin ko pero feeling ko mas magkakaron ng meaning kung inalam ko yung history nung time na andun kami.
Fushimi Inari-taisha
Medyo malapit lang yung Fushimi Inari-taisha isang station lang.
Fushimi Inari-taisha
Medyo malapit lang yung Fushimi Inari-taisha isang station lang.
Nakakagutom na kaya kain muna ng street food. May kamahalan din. Nasa Php250 mga street food dito. Unfair sa isaw natin na 5 pesos lang.
Siguro kaya dito ko bumili kasi tinanong ako kung ano daw nationality ko. Nung sinabi kong Filipino, sabi nya, "Ganda." I was sold. LOL.
Eto na malapit na tayo sa pinakahihintay ko.
Medyo na-test ang patience ni Kenneth sa pagkuha ng picture na to (see below) at ang patience ng mga nasa likod namin. Kasi inaantay ni Kenneth na mawala sa eksena yung mga nasa unahan namin (as instructed) para solo lang ako sa pic kaya yung mga nasa likod namin hindi makadaan. Naka-abang lang sila na matapos ako picturan. Hehe. ✌🏼 Bait talaga ng mga Japanese people.
Mahirap talaga pag (self-proclaimed) photographer ang kinukunan. Dapat perfect. 😂 Pero nag-orientation na kami ni Kenneth bago pa lang kami pumuntang Japan na gusto ko ganito yung kuha ko dito blah blah. Anyway, torii gates daw yung tawag jan sa madaming yan. Thousands daw yan and yung path eh papunta sa Mount Inari. Ooohh ngayon ko lang nalaman habang binabasa ko sa Google, etong mga gates pala eh donations ng mga company or individuals. ¥400,000 per small gate. Kala ko kung ano yung mga Japanese characters dun sa mga gate, names pala nung mga nag-donate. Yung malalaking gates daw inaabot ng 1 million yen. Hindi namin tinapos yung trail kasi aabutin kami ng 2-3 hours bago makabalik. Kaya niyaya ko na si Kenneth pauwi. Bye Kyoto! Mwahmwahmwah!
Dotonbori: Mizuno
Nag-Dotonbori kami ulit nung day na to kasi ittry naman namin yung okonomiyaki. Their savory version of Japanese pancake.
Dotonbori: Mizuno
Nag-Dotonbori kami ulit nung day na to kasi ittry naman namin yung okonomiyaki. Their savory version of Japanese pancake.
ANG SARAAP! Lalo na yung soba. Kala namin di namin mauubos pero ang sarap kasi. Buti talaga pinapasok pa kami nung may ari kase closed na sila nung pumila kami. Pinagbigyan lang kami. Andami pang dumadating na customers pero pinapalayas na sila nung manager. Yung iba nagpipilit pang pumasok kaya tinarayan na sila nung manager haha. Bute medyo gumagaling na yung chopsticks skills ko neto kaya di na ko masyado nahirapan kainin. Lulutuin sya sa harap mo tapos ganyan lang sya naka-serve sa hotplate tapos may small plate sa harap mo. Kuha kang konti tas lagay mo sa plate mo. Etong inorder ko eh merong minced meat, squid, shrimps, scallions at octopus. Sarap talagaa.
Etong day din na to yung parating din yung dalwa naming friends na andaming bloopers. Two days dapat sila sa Osaka tas naging 1 day na lang. Sakit nila sa ulo. 😂
Day 4 - Osaka: Osaka Aquarium Kaiyukan
Etong day din na to yung parating din yung dalwa naming friends na andaming bloopers. Two days dapat sila sa Osaka tas naging 1 day na lang. Sakit nila sa ulo. 😂
Day 4 - Osaka: Osaka Aquarium Kaiyukan